शनिवार, १९ फेब्रुवारी, २०११

काहीबाही.. (२)

तु गेलीस तसे, रस्त्यावर, ते कागदाचे कपटे माझ्याभोवती फेर धरुन नाचतात, सरळ अंगावर येउन जर्राशी लगट करुन भुर्रकन उडून जातात. जग जणु मुके होते, काळ थांबतो आणि तलम प्रकाशाच्या पडद्यातुन आठवणी झिरपतात.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

अजुन रामप्रहर आहे, पहाटच्या अंधारात जुईची फुले म्हणजे .. जणु रातभर आकाशी विहरुन क्लांत झालेल्या तारका जमीनीवर विश्रांतीला उतरलेल्या असाव्यात. मी एकेकीला कवेत घेण्याचा प्रयत्न करतो तसे त्यांचे अश्रू माझे हात ओले करतात. मी त्यांना पहाटचे दव असावे म्हणुन विसरण्याचा यत्नात भिजुन जातो.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

भुरभुरते केस .. सुरावटींचे अविष्कार आणि गुलजार .

हसुन ती मला म्हणाली .. मी तुला आवडते का रे ? मी म्हणालो .. आवडते ?? तुझा सहवास म्हणजे काव्यानुभुती !!

तिला मी त्या दिवशी म्हटले आठवणी कधी चिरंतन असतात का ग ? मग मी का नेहमी तु समोर असतांना तुझ्या आठवणीत असतो ? शेवटी हा आठवणींचा अतार्किक आलेख गुंडाळुन मी तिला म्हटले,

कसे व्हावे जगणे अवघड
कश्या व्हाव्यात वाटा धुसर
कसा पडावा त्रैलोक्याचा विसर
आणि चालावा फक्त आठवणींचा जागर ..